माओवादीमा प्रश्न– कोही चिल्ला कारमा, कोही खाडीमा किन ?

काठमाडौं । नेकपा (माओवादी केन्द्र) को आठौं महाधिवेशनको जारी बन्दसत्र अन्तरगत समूहगत छलफलको ‘रिर्पोटिङ’ सकिएको छ।

आज सम्पर्क मञ्च प्रदेश कमिटीको तर्फबाट कृष्ण अधिकारी, सल्लाहकारहरुको समूह बाट चित्रबहादुर श्रेष्ठ, समूह १३ कर्णाली प्रदेशबाट गोपाल शर्मा, उपत्यका विशेष प्रदेश समूहबाट जगत सिंखडा, समूह १६ सुदूरपश्चिम प्रदेशको तर्फबाट मानबहादुर धामी, समूह २२ बागमती प्रदेशबाट इन्द्रबहादुर थिङ ‘छिन्ताङ’, समूह ११ गण्डकी प्रदेशबाट देबेन्द्र पराजुलीले समूहगत छलफलको निष्कर्ष प्रस्तुत गरेका थिए ।

यस्तै जेष्ठ कम्युनिष्ट मञ्चको समूहबाट नन्दकुमार प्रसाई, समूह ८ लुम्बिनी प्रदेशको तर्फबाट सुदर्शन बरालमगर, केन्द्रीय विभागबाट घनश्याम रजक, समूह २५ जनवर्गीय संगठन तथा मोर्चाबाट सुरेश आलेमगर, समूह ९ लुम्बिनी प्रदेशबाट नारायण अधिकारी र प्रदेश नं. २ बाट भवानी थापाले वैचारिक तथा राजनीतिक दस्तावेज र विधान मस्यौदामाथि आ–आफ्नो समूहमा भएका छलफलको निष्कर्ष प्रस्तुत गरेका थिए।

समूह २२ बागमती प्रदेशबाट सँगै युद्ध लडेका कोही नेता चिल्ला कारमा हिँडेका र कोही खाडीका पुगेको भन्दै यस्तो अवस्था किन आयो भनेर प्रश्न उठेको थियो ।

समूहमा उठेको प्रश्नबारे इन्द्रबहादुर थिङ ‘छिन्ताङ’ले भने– ‘सँगै युद्ध लडेका मध्य कोही चिल्ला कारमा र कोही खाडीमा जानुपर्ने अवस्था किन आयो ? शान्ति प्रक्रियामा आएपछि कार्यकर्ताहरुको व्यवस्थापन किन कमजोर भयो भन्ने प्रश्न उठेको थियो ।’

५० प्रतिशत निर्वाचन र ५० प्रतिशत कार्य सम्पादन मूल्यांकन अंक कायम गर्ने संगठन ढाँचा अपनाउनुपर्ने, केन्द्रीय नेताहरुको सम्पत्ति विवरण वार्षिक सार्वजनिक गर्नुपर्ने, केन्द्रीय समितिसहित सबै तहका समितिहहरुको आकार घटाइ दुई अंकको बनाउनुपर्ने लगायतका सुझावहरु आएको पनि रिर्पोटिङ भएको थियो ।

यस्ता छन् समूहगत छलफलका सुझाव:-

–२१ औं शताब्दीको समाजवादको स्पष्ट व्याख्या तथा समाजवादी क्रान्तिको चरणवद्ध कार्यक्रमसहित स्पष्ट कार्यदिशा तय गर्नुपर्ने

–प्रत्यक्ष निर्वाचित कार्यकारी प्रमुख र पूर्ण समानुपातिक निर्वाचन प्रणालीको एजेण्डा अघि सार्नुपर्ने

–अहिलेसम्मलाई एक कार्यकाल मानी एक व्यक्ति प्रधानमन्त्रीमा दुई कार्यकाल, मन्त्री र सांसदमा चार कार्यकालभन्दा बढी हुन नहुने

–पार्टी कमिटीको प्रमुख पदमा दुई कार्यकाल मात्र काम गर्नुपर्ने

–समानुपातिक पदहरुमा एक कार्यकालमात्र पठाउनु पर्ने र अवसरहरुको वितरणमा आलोपालो प्रणाली अवलम्बन गर्नुपर्ने

–पार्टीमा ७० वर्षीय उमेर हद तोकेर अनिवार्य अवकाशको व्यवस्था गर्नुपर्ने

–नेतृत्व चयनमा ५० प्रतिशत निर्वाचन र ५० प्रतिशत कार्य सम्पादन मूल्यांकन अंक कायम गर्नुपर्ने

–केन्द्रीय नेताहरुको सम्पत्ति विवरण वार्षिक सार्वजनिक गर्नुपर्ने

–सुदृढ पार्टी निर्माणको लागि केन्द्रीय कमिटीसहित सबै तहका कमिटीहरुको आकार घटाइ दुई अंकको बनाउनुपर्ने

–पार्टी परित्याग गरी पुनः पार्टीमा फर्किने नेता कार्यकर्ताहरुलाई एक तह घटुवा गरी संगठित गर्नुपर्ने

–नेताहरुले आफ्नो छोराछोरीहरुलाई सार्वजनिक विद्यालयमा पढाउनुपर्ने

–पार्टीभित्र सबै नेता कार्यकर्ताहरुको सांस्कृतिक आचरण सम्बन्धी आचारसंहिता बनाई कडाइका साथ पालना गराउनुपर्ने

–शहीद परिवार, घाइते–अपाङ्गता भएका योद्धाहरुको उचित व्यवस्थापन र सम्मान गरिनुपर्ने

–सरकारमा सहभागी हुने नेताहरुको कार्यमूल्यांकन हुनुपर्ने

–पार्टीको निर्णय अनुसार काम नगरेमा तत्काल फिर्ता बोलाउनुपर्ने

–नेताहरुको सार्वजकि जीवनका बारेमा सार्वजनिक सुनुवाई गर्ने विधि बनाउनुपर्ने

–राजनीतिक नियुक्ति र लाभको पदमा पठाउने सम्बन्धी मापदण्ड बनाउनुपर्ने र सम्बन्धित समितिको सिफारिसमामात्र पठाउनुपर्ने

–एकै परिवारबाट एक जनाभन्दा बढीलाई त्यस्तो लाभको पदमा पठाउन नहुने

–शहीद परिवार तथा घाइते वा तिनका परिवारहरुलाई रोजगारीको अवसर उपलब्ध गराउनुपर्ने

–क्रान्तिकारी कम्युनिष्टहरुको एकीकरणमा जोड दिनुपर्ने

–आत्मनिर्भर अर्थतन्त्र निर्माणको खाका ल्याउनुपर्ने

–हरेक प्रदेशमा एक एक वटा प्राविधिक विश्वविद्यालय खोल्ने कार्यक्रम ल्याउनुपर्ने

–चुरे दोहन र अवैध नदी उत्खनन् रोक्ने खालको कार्यक्रम ल्याउनुपर्ने

–नेपाली समाजको अहिलेको प्रधान अन्तरविरोध र नेपाली समाजको विशेषताको आधारमा वर्ग विश्लेषण गर्नुपर्ने

–एमसीसी संझौता खारेज गर्नुपर्ने, विश्व कम्युनिष्ट आन्दोलनको वर्तमान अवस्था बारे प्रतिवेदनमा उल्लेख गरिनुपर्ने

–देशभित्रका विभिन्न राजनीतिक शक्तिहरुको चरित्र विश्लेषण गर्नुपर्ने

–पार्टीको जिल्ला समन्वय समिति, प्रदेश निर्वाचन क्षेत्र वा संघीय निर्वाचन क्षेत्र मध्ये एउटालाई कार्यकारी बनाउनुपर्ने

–जातीय मामिला विभाग गठन गर्नुपर्ने

–माओवादी संस्कार, संस्कृति कस्तो हुनुपर्छ भन्ने प्रशिक्षण हुनुपर्ने

–सिमा अतिक्रमणबारे प्रतिवेदनमा उल्लेख हुनुपर्ने

–पार्टीमा पूर्ण समानुपातिक पद्धति हुनुपर्ने

– गुटबन्दी अन्त्य हुनुपर्ने

–गणेश प्रवृत्ति र नेताहरुको घरमा पुग्नेले मात्रै अवसर पाउने संस्कृति अन्त्य हुनुपर्ने